Faktem jest, że do końca nie dowiemy sie nigdy, czy te wilgotne oczy błyszczą tak na nasz widok, czy może na widok szuflady z psimi nagrodami, lecz kiedy roztańczone, futrzane szaleństwo wita nas czule u drzwi, nie ma to żadnego znaczenia (...)"
Fr. książki "Balsam dla duszy miłośnika psów"
Stymulacja rozwoju borykającego się z niepełnosprawnością dziecka wymaga stosowania alternatywnych, niekonwencjonalnych metod.Jedną z form terapii dzieci niepełnosprawnych, doskonale łączącą rewalidację i zabawę jest dogoterapia. Jest to metoda wykorzystująca w terapii kontakt z psem. W czasie zajęć i zabaw spontaniczność i naturalna radość psa, pozwala odczuć satysfakcję i sukces z wykonywanych przez dziecko zadań, a nade wszystko mobilizuje do podejmowania nowych wyzwań.
Program zajęć musi być jednak dostosowany do indywidualnych potrzeb i możliwości dzieci. Rewalidacja z udziałem psa obejmuje wielopłaszczyznowe oddziaływanie na dziecięce zmysły: wzrok, słuch, dotyk, aktywizuje sferę ruchową i werbalną, umożliwia ekspresję uczuć, relaksację. Dzieci uczą się wymawiać imię psa (choć bywa niekiedy trudne), opanowują liczenie (bo łapy tak fajnie się liczy).Orientacja przestrzenna też lepiej wchodzi, jak kładzie się piłkę przed psem i słyszy szczekanie za plecami, niż ogląda to na obrazku. A ileż ciekawych psów można stworzyć z kółek, kwadratów i trójkątów. Tym bardziej, ze każdy rysunek psu bardzo się podoba.
Pies instynktownie modeluje nieakceptowane zachowania dzieci. Nie podchodzi do tych, które krzyczą, potrafią uderzyć lub dokuczyć, omija małych "oszustów". Dzieci szybko to zauważają i zaczynają zmieniać swoje zachowania, by nie być pominiętym w zabawie przez czworonoga. Poprzez kontakt z psem doskonalą swoje umiejętności społeczne, kształtują wrażliwość. Doświadczenia pokazują, że gdy w zajęciach uczestniczy pies, dzieci dłużej i chętniej ćwiczą, a wykonywanie zadań wywołuje wiele radości. Pies potrafi skoncentrować na sobie uwagę , zachęcić do zabawy, uatrakcyjnić długotrwałe zajęcia, przełamać lęk przed kontaktem ze światem zewnętrznym.
Zadania dogoterapii:
* Kształtowanie pozytywnych emocji,
* zwiększanie wrażliwości na uczucia i postawy innych ludzi, nauka tolerancji, samoakceptacji i panowania nad sobą na podstawie wcześniejszego nawiązania i pogłębienia kontaktu ze zwierzęciem.
* Wielopłaszczyznowe oddziaływanie na zmysły (wzrok, słuch, dotyk, węch).
* Wyzwalanie spontanicznej aktywności w sferze ruchowej i werbalnej.
* Umożliwienie ekspresji przeżyć i uczuć.
* Relaksacja, wyciszenie emocji
